Aanstekelijkheid is een beetje magie. De ene mens doet iets vol overgave en hopla, bij de ander kriebelt het om mee te doen. Of het nu de slappe lach, moed, een mooi gebaar, dodelijke competitie of de benen vanonder uw lijf dansen is: als je de ander iets ziet doen wat bij jou een snaar doet trillen, wil je gewoon meedoen.
Tijdens de weekends van 2015 gingen we zeilen, speelden improvisatietheater of doorkruisten prachtige landschappen – en toch zijn de kersen op de taart eerder het aanstekelijk gelach en geplaag, de oprechte gesprekken, het bevrijdende van zelfrelativering. Enthousiasme dat overspringt van de ene deelnemer op de andere en uiteindelijk de hele groep in beweging zet.