Tijdens onze eenoudervakantie zag ik iets vreemds: kinderen met haast. Dat ging zo: na een dag urenlang in-en-uit rivierpoelen klimmen en springen, reden we naar de camping. Amper stonden de auto’s stil of de kinderen klakten de portieren open, gritsten een droge handdoek van de draad en haastten zich naar het zwembad. “Wij zijn gaan zwemmen!” riepen ze nog vlug.
Als je je dan (even later) als volwassene aan het zwembad laat zien, moet je bereid zijn kop van jut te zijn. “Stiekem” komen de speelduiveltjes achter je staan om je “onverwacht” in het water te duwen. Aan mij is geen grote actrice verloren gegaan maar de kinderen vonden mijn “verontwaardiging” hilarisch. Gespeeld natuurlijk, want ook grote mensen zitten graag aan en in het water.