Als kind krijg je het vingertje: “Niet praten met vreemden”. Goed bedoeld, maar valt toch een beetje onder de categorie “zo voorzichtig zijn dat je veel mist.” Want zo af en toe eens met een wildvreemde een babbel doen, onderbreekt de voorspelbaarheid in je leven – en in dat hem of haar.
’t Is menselijk om onbekenden, liever te mijden. Ugly en strange, mensen waarmee we nog nooit gesproken hebben iets ongezelligs. We hokken liever samen met bekende gezichten. Maar dit ongezellige kan in een vingerknip verdwijnen, als we met deze vreemden aan de praat geraken.
De meeste onbekenden zijn namelijk gewoon sympathiek. Als je een vreemde aanspreekt, omdat je hulp nodig hebt, of gewoon zin hebt in een babbel tijdens een lange rit of vlucht, krijg je vaak een vriendelijke respons. Tenzij hij of zij ingekapseld zit met oortjes en schermpjes 😉
Het is sterker dan onszelf om onbekenden in te delen in categorieën. Dit hokjesdenken is iets wat ons brein ons lapt uit luiheid/efficiëntie. Als je dan met deze mensen aan de praat geraakt, blijft van dit vooroordeel weinig over. Dat heef iets verfrissends en bevrijdends.
Bovendien kan het uitwisselen van ervaringen met een wildvreemde je een totaal nieuw perspectief geven. De onbekende schept afstand van je gewone gangetje en dat kan al genoeg zijn om je uit je pieker-routine te wippen. En voor je het weet, maak je een oprechte, diepe connectie met iemand die je vijf minuten eerder van haar noch pluimen kende.
Af en toe spreken met vreemden, is als af en toe snoepen van een heerlijke mentale praline, calorievrij bovendien. Dit is één van de speerpunten van Tomeeto: je ontmoet er altijd veel nieuwe gezichten. Nieuwe gezichten die zelf ook zin hebben in nieuwe gezichten. Bij zulke ontmoetingen raakt het ijs steevast gemakkelijk gebroken is. En ontstaat snel een plezante, warme ambiance.
Samen met 4000 anderen onze blog in je inbox ontvangen? Laat je e-mail-adres achter links onderaan deze pagina.