n een vervlogen verleden werden er poëzies rond gegeven in de klas. Er bestond toen een ongeschreven wet dat je daar minstens één standaardversje in moest zetten. Du genre tip tap top, de datum staat op zijn kop.
Of ook: bloempjes verwelken, scheepjes vergaan, maar onze vriendschap blijft bestaan. Desondanks: ik ken niémand meer uit de lagere school. Eerlijker was geweest: bloempjes verwelken, scheepjes vergaan, maar onze vriendschap blijft bestaan – tot minstens het einde van de lagere school. Maar toen konden we nog niet in de toekomst kijken.
Nog steeds niet, zo blijkt. Bij gebrek aan enige voorspelbaarheid worden er wat bokkesprongen gemaakt. Soms denk ik al eens: tip tap top, de regering staat op zijn kop. Of ook: maatregelen komen, maatregelen gaan, zie dat je je erdoor kan slaan.
Onlangs zag ik een duo die daar prima in slaagden. Ze zaten bij valavond op de Kesselberg. Met uitzicht op het gedoe van de stad en snelweg zaten ze rustig te keuvelen. Het was zo mooi om zien, dat ik ze vroeg of ik een foto (zie boven) mocht nemen.
Dit duo herinnerde me eraan dat er altijd kleine gelukjes te rapen vallen. Ver weg van alles of iedereen, of juist er middenin. Een lekkere koffie, een heerlijke douche, een onverwacht winterzonnetje of een lieve glimlach. Al moet je soms je gezichtsveld draaien om die kleine gelukjes te vinden. Net zoals die datum – die, tip tap top, op zijn kop staat.
Samen met 4700 anderen onze blog in je inbox ontvangen? Laat je e-mail-adres achter links onderaan deze pagina.