Ik weet niet of het je volgde maar dit jaar stapte de mol uit het programma de Mol. Hij sliep niet meer van de stress, hij kon er niet meer van genieten. Hij kwam tot de conclusie: ik heb het verprutst. Het ging gewoon niet meer.
De manier waarop de programmamakers dit in beeld brachten liet nogal indruk na. Het leek een “ode aan de mislukking”: een mooie, hartverwarmende, menselijke mislukking. “Mislukken is altijd een optie en is helemaal oké” leek de boodschap. Voor de mol, en bij uitbreiding voor iedereen: “mensen, de mol is mislukt en dat is helemaal oké, hij leeft nog. Misluk zelf ook eens, een aanrader, zo bevrijdend zeg!”
Dit dus gewoon als pleidooi om al eens te mislukken. En vervolgens jezelf een groot applaus te geven: dat heb ik toch maar weer mooi verprutst! Want wat is mislukken anders dan het ultieme bewijs dat je iets hebt durven doen dat kon mislukken? Of minstens dat je een menselijke mens bent. Een niet perfect exemplaar, nog zo lovable.
Oei nu vergat ik even dat ik deze nieuwsbrieven eigenlijk schrijf om onze vakanties te promoten. Mooi mislukt 😉
Dus vanaf nu: proficiat met je mislukkingen! Dat er nog veel mogen volgen! Cheers! Amen to that!
Samen met 4950 anderen onze blog in je inbox ontvangen? Laat je e-mail-adres achter links onderaan deze pagina.